Uit onderzoek van het National Institute of Mental Health blijkt dat 50% van de volwassenen in Amerika met een psychiatrische stoornis vaak meerdere stoornissen hebben. Dit komt neer op zeven miljoen Amerikanen die kampen met twee of meer psychiatrische stoornissen. Ook in Nederland hebben we veel patiënten met een dubbeldiagnose. In Nederland is het percentage nog hoger, rond de 70%. Hoe biedt je dan een effectieve behandeling bij comorbiditeit?
Hoe ontstaat comorbiditeit?
Patiënten met een enkele psychiatrische stoornis hebben meer kans op het ontwikkelen van een tweede psychische stoornis. Er zijn psychiatrische stoornissen met een grotere gevoeligheid. Zo heeft 84% van de patiënten met borderline ten minste een andere psychiatrische stoornis of een verslaving. En heeft 74% van de patiënten naast borderline een andere persoonlijkheidsstoornis.
Reguliere behandeling comorbiditeit
De behandeling van comorbiditeit in de psychiatrie is lastig. Een dubbeldiagnose is namelijk lastig te stellen, aangezien veel klachten en symptomen overeen komen. Daarom moet er bij de start van een behandelplan uitgebreid onderzoek gedaan worden naar de oorzaak van de klachten. Wanneer de oorzaken in kaart gebracht zijn, is het belangrijk om een integraal behandelplan op te stellen waarbij er aandacht is voor de verschillende psychiatrische stoornissen.
Het behandelplan bij comorbiditeit bevat vaak veel medicatie. Het langdurig innemen van medicatie kan voor ernstige somatische bijwerkingen zorgen. Toch, lijkt medicatie een gemakkelijk behandelplan bij comorbiditeit. Kan dit niet anders?
Psychedelica als alternatief
Internationaal onderzoek heeft ontdekt dat vijf grote psychiatrische aandoeningen dezelfde genetische risicofactoren hebben. Dit kwam uit onderzoek van genetische data van meer dan 60.000 mensen wereldwijd. De vijf grote psychiatrische aandoeningen zijn autisme, ADHD, bipolaire stoornis, depressie en schizofrenie. Gen CACNB2 reguleert de calciumstroom in de hersencellen en is een cruciaal onderdeel voor neuronen om met elkaar te communiceren. Als de calciumkanaalfunctie minder goed werkt, is dit een vroege indicatie van kwetsbaarheid voor autisme, ADHD, bipolaire stoornis, depressie of schizofrenie.
Als deze 5 grote psychiatrische stoornissen een gezamenlijke basis hebben, moet het dus mogelijk zijn om meerdere psychiatrische stoornissen tegelijkertijd te behandelen. Reguliere medicatie lukt dat nog niet, maar psychedelica biedt hier wel mogelijkheden. Psychedelica zoals, MDMA, LSD, 5-Meo-DMT dringen door tot de kern en brengen hier blijvende, positieve veranderingen aan. Dit betekent dat psychedelica een pad vrijmaakt naar een snelle behandeling van comorbiditeit. Waardoor patiënten een betere kwaliteit van leven krijgen.
Onderzoek nodig
Hoewel de resultaten van psychedelica veelbelovend lijken, is er nog wel veel onderzoek nodig. Zo is comorbiditeit op dit moment nog een contra indicatie voor de inzet van psychedelica. Het is dus belangrijk om te onderzoeken wat er nodig is om behandeling met psychedelica wel mogelijk te maken bij comorbiditeit. Er kan een grote kans liggen bij research chemicals die bepaalde bijwerkingen uitslijten. Zo is 6-APB ontwikkeld met de intentie om een niet-neurotoxische variant van MDMA te creëren. De toekomstige behandeling van comorbiditeit in de psychiatrie ligt dus in de handen van het lab.
